Kırık Ayna Şiiri - Kağan İşçen

Kırık Ayna

nolur topla sırlarını
kırılan aynamızın
umutlarımızın terini
yansımasını özlemlerimizin
gözlerimizdeki derin boşluğun
burkmasını içimizi

ah ayağının altında bir gülüş parçası
saçlarının en vefalı hali
ayağının altında
suratıma eksik bakan hasretim
aşklı ateşine gözlerimin
saçlarını istediğim şekilde
tarayışının yarısı
ayaklarının altında aynanın kırıkları
kalbimde sözlerini destekleyen susuşunun
çiğnedin ömrümüzü kesik kesik
kırılan aynanın her parçasında
iyi kötü anılarımız
bitkin yorgun korkak cesur

hüzünlü bakışlarımız şimdi parça parça
ah ellerinle toplama kesilmesin bilekleri
düşlerimizin
bakışlarının dağılmışlığı keserken nefesimi
acılarım duvarda kalan kısmında
cam çatlaklarının
en büyük kırığın ortasında
kekre sureti yarım kalmışlığımızın
hatta hiç başlamamışlığımız
güneşin doğuşunu birlikte okşamaya
vuslatsız zemheriler gibi...

şimdi dudaklarında
zoraki ismim
bölük pörçük
şimdi dargın şu cam kırıklarında
buruk yansıyışı
kirpiklerimizin
kirpiklerimizin
birbirlerine orospu yabancılığı...

son olmaya iddialı akşamların
bulutlu haytalarıydık
duvara çakılmış ağlamaklılıktı
eski çerçevesiyle sabahlı yüzlere hasret
aynamız...
şimdi mütebessim umutlarımız tarumar
viran ilk gençlikli...

aynanın kırıklarının üzerinde
yürüme...
acıyor her yanım
bana güldüğün geliyor aklıma
ağlaşırdık ya yaşamamışlığımıza
birbirimizi
yüzlerce kırıkla
bir bütünüz şimdi...