Keşke elimizde olsa,
herkesin yarasını sarabilmek.
Ama bazı yaralar,
el değdikçe kanar.
Sanıyorlar ki iyiyim,
gülümsediğime inanıyorlar.
Oysa içimde,
sessizce çöken bir gökyüzü var.
Sesimi geceye bıraktım,
rüzgâr alsın diye.
Ama kelimelerim kırık dökük,
hiçbir yere varamadı.
Binlerce yüzün arasında,
anlayanı az.
Ve belki de böylesi daha iyi,
çünkü herkes bilirse,
daha çok kırılırdım.
Burcu Bolakan
Kayıt Tarihi : 25.3.2025 09:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
