Kırık Şiiri - Seyrani Göl

Taşların arasından bir ışık sızıyor;
toz kalkıyor üstüme çırpındıkça.
Kırık parmak uçlarım,
ateşin külde bıraktığı sıcaklığı hâlâ içinde taşıyor.

Her feryat, içimdeki kaybolmuş şehre düşen bir yara;
sokak tabelaları silinmiş,
her çatlak adımımın eksik harfini tamamlıyor.
ve o şehir, sessizlikten yapılmış duvarlarıyla beni içine çağırıyor.

Gözlerim hâlâ ıslak,
ama yağmurdan değil;
omzuma yığılmış eski fotoğrafların ağırlığından.
her biri geçmişin tozlu bir nefesi gibi yüzümü çiziyor.

Her düşüşten sonra
gizli bir merdiven açılıyor içimde;
basamakları, sabrın ince camından.
ve her adımda camlar hafiften titreyerek içimi yokluyor.

Sessizce, yavaşça,
kırığın içinden sabah sızıyor üzerime.
Kabuk bağlayan yerlerimde
dolaşımı artan bir ırmak var.
Her acı, kendi alfabesini getiriyor yanına.
S.GÖL