Kimseye yok kırgınlığım,
benim kırgınlığım kendime.
Hatır bildim, kıymet bildim,
hal sordum, hatır sordum,
bir kendime halim sormadım.
Ne vakit yüreğim daralsa,
yabancı bir dost gibi uzakta durdum kendime.
Kırık bir aynada gördüm yüzümü,
yabancıydı, tanıyamadım.
Kendimden geçtim,
geçtim de geri dönemedim.
Her düşüşte, el uzattımda herkese,
bir kendime tutunamadım.
Yük oldum omuzlarıma,
dert oldum ayaklarıma,
tek unutmuşluğum kendime,
kışımda söz verdim,
baharımda unuttum.
Kimseye yok kırgınlığım,
benim kırgınlığım kendime.
Unuttuğum benliğim,
şimdi gözlerimin önünde.
Kayıt Tarihi : 26.11.2024 10:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!