Kiremit düşer Şiiri - Zafer Zengin Etnika

gözün sana bakmazken
diri tutulan yer kadar
yakınsın göğe
saçma sapan bir şey aslında
aklında yinede

ya kırarlarsa ağacımızı
nereden alırız meyvemizi
yağmurda yağdı
meyve da kalmadı
döküldü hepsi

çok yağdı çok
mendil satan çocuk bile kaçtı
hoş ağlasa
gözyaşı da saklanacaktı
ikisi de aynı sudandı
aşikiosman
gıcık bir isim olsa da
lakabın takısı
yağmur ona takılmadı
en çok toprağa saplandı

görseydin şimşekleri
toprağa verdi veriştirdi
biz yüzümüzü kapadık
ikisi bir güzel sevişti

açdık
karışık duygular servis yaptık
ortaya şöyle
caf caflı derler
mahalle aralarında
çok da kavga çıkartır ha

nasıl bir şey bilmem
sırrı yokmuş ellerinin
gözlerine sürme çeksen yakışır elbet
sözüne ne sürersin görmem
renk körü dişlerim
ısırsam taş kaya

zoraki yazı
zoraki şiir kadar
kapalı gökyüzü
sıkar canımı
gelmeyen telefon
akmayan su
gecenin ta ortasında sapıtmak
her şey güzel
nasıl bir şey
içimizden kaçmak

sen güzel
ben güzel
aşk güzel

hava berbat
içim kapandı yağmura
uyanmayacaktım aslında
göğü yırtan şimşekler olmasa
| bir de sevişmeyi düşünüyorum |
sanırım normali bu/saati yanlış

Kiremit düşüyor çatılardan
ben uyanıyorum
| kedi sanmak zor kendini |

B İ L İ Y O R U M

rüyalar yakışmıyor bana
kiremitler düşüyor başıma
kan karışıyor yaşıma
büyümüyorum

ağır ağır gidiyorum
yağmurundan
toprağın kokusuyla
öyle hafif içim
yazdıkça değişiyor her şey
küle dönüyor
İçim yanmış
su içeceğim

avare yangın
avare kendine

16 temmuz 2004