Kireçten bir sevgilim vardı,
Bir meydanın tam ortasında...
Boşluğa bakan zeytin karası gözleri,
Ve o gözlerdeki iyimser gülümsemesiyle,
Yorgun gözleri mahrur,
Sımsıcak nasırlı elleriyle,
Kireçten bir sevgilim vardı benim.
Kara gün dostu,tek yaşama sebebim.
Sevgime sadık aşkıma mahkum.
Ölürcesine sevdiğim,
Kireçten bir sevgilim vardı.
Taa ki,
Bir gün birileri gelipte o meydandan söküp,
O eski depoya koyana kadar,
Engin ÖZCAN
8-5-1997 Perşembe İstanbul (istinye)
Kayıt Tarihi : 24.12.2003 00:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Engin Özcan](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/12/24/kirecten-sevgili.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!