İçimizde tıkanıp kalmamalı bu hicret masalı..
Bir uçurum kenarı kadar serin olmalıyız..
Bir uçurum kenarı kadar ölümcül ve topuklarını okşayan insanın boşlukla beraber..
Ölümüne içmeliyiz.. pavyon kadınları...mezeler...konsomatris bir rakı vurmalı bizi..
Rakı acemisi bir toy delikanlı gibi çarpmalı düşünceler yüzümüze...
Kime diyorum..? ? ? Sızmış lanet olası beyni yine..
Ayakları ve kolları inatla senfoni yönetiyor..
Son nefesini vermeye çalışan bir adamın..
Bir müzik adamı yada nefes alamıyor...
Bizi süngülemeli bu hayat...
Üçüncü kattan üzerimize bir cinayet gibi düşmeli..
Bizi içerken vurmalılar.. son dublenin son damlasına kadar.. sırayla....
29/10/2004
Engin
Kayıt Tarihi : 31.12.2004 00:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!