Kireçburnu... Şiiri - Burak Özdemir

Karakolun hemen üstü…
Birkaç adım ötesinde Boğaz’ın,
bir kız çocuğu yaşıyor deniz kokan gözleriyle…
Elleri buğulu,
narin,
inci tanesi sözleri..
Sorular..
Bilinmeyenler..
Çözülmeyenler..
Hepsi bir avuç suda kayıp şimdi..
Gecenin bir yarısı,
Tanrı’yla pazarlık yaptırıyor insana hükmedemedikleri..
Gecenin bir yarısı,
ölümü yaşatıyor verdiği her nefes..
Gecenin bir yarısı,
sandallardan aşkı fısıldıyor balıkçılar,
hiç silinmeyecek kelimelerle..
Ve gel sevgili..
Bir Ekim akşamı
kokunu uykuya bağlayan sıcak rüzgarlarla,
sadık
ve bir o kadar da aksi sabahlarla,
rakseden dalgalarla Kireçburnu’nda,
gel yüzüme bakarken en kızıl rüyamda..
Karakolun hemen üstü…
Birkaç adım ötesinde Boğaz’ın,
bir kız çocuğu yaşıyor deniz kokan gözleriyle…
Ve bir kız çocuğu oynuyor merdivenlerinde doğduğu evin,
bir kız çocuğu deliliğe aşık
ve en mahrem dualarla mırıldanıyor Tanrı’ya..
Bir kız çocuğu rüyalarla yaşıyor yıllardır..
Adı ‘Aşk’ olan arzular büyütüyor herkesten gizli..
Ve gel sevgili..
Bir Ekim akşamı..
Aza kanaat etmeyen isteklerle,
ceviz ağaçlarından dökülen yapraklarla,
sonu gelmez korkularla,
hiçliğime aşk olan bakışlarla,
yandan toplanmış o su gibi saçlarla..
Gel sevgili..
Kirletilmeyen çılgınlıklarla,
akıl almaz,
ve hatta hiç yaşanmamış dokunuşlarla..
Ve gel sevgili..
Bir Ekim akşamı..
Takatimi tüketen,
azgın,
ve kimsesiz bir karamsarlıkla..
Ve gel sevgili..
Gel..
…

Karakolun hemen üstü…
Birkaç adım ötesinde Boğaz’ın,
bir kız çocuğu yaşıyor deniz kokan gözleriyle…
Ve gel şimdi sevgili
Bir Ekim akşamı,
fırtınandan korkan hayallerime..
…