Kırdım Kalbimin Kuşkonmazlarını

Saçlarından sızıyor bir bahar esintisi
Gözlerinde sonsuz uçurumlar yârin
Yüreğime dokunan müşfik bir el…

Kırdım kalbimin kuşkonmazlarını.

Yatağından ayrı düşmüş nehirler gibi
Başını taştan taşa vurup geziyor kalbim
Deryaya erişen huysuz sular gibi

Bıraktım kalbimi usulca ellerine

Her attığım adımda kanat çırpıyor kuşlar
Yollar bir bir dürülüyor ardımdan
Yitirdim saatleri günleri yolunda

Bilmiyorum zamana karşı nerede yenildim

Âhir zaman mı evvel zaman mı içinde
Bir zambak vahşiliğinde yalnızlık
Ve ben bir kuş gibi çırpınırken soğukta

Adını andığım an bahar geliyor.