Kirden Arınsın Gönül Şiiri - Ozan Efe

günü kucaklayanda yaşatan gözlerinden
sevdayı paklayanda kuşatan sözlerinden
candan bağlayan çocuk çoğaldığınca ünü
özlerinden çağlayan umarsızlığında dem

değer bilmeyeni biç toprağından söküp at
avuçlarından düşürt gecesinden soğurma
pat gelir yanından kaç gündüzüne acayip
ölür hücredir zaman dökülür uçlarından

gülüşüne dokunur dağlaman başına dert
unuttuğun çocukluk yıllarından şaşırdın
varlığın kutsal bağdır sonrasında düşüne
taşırdın göğsümüzde maviden saldın düşü

ağladıkça yürekten salkım saçak yellenir
gülücüğünden güller açar yeniden ikindi
dillenir geçen güne hüzünlendiğin akşam
sende seven mutluluk yaşar öpücüğünden

ağlama gel bir tanem yenilenip kanatlan
bulutların üstünde coşkuya kapıl birden
göz yaşını sil artık suyla dolup çağlama
kirden arınsın gönül dağıla gam kederin

0905ankaragülceçaprazlama