(“Bu ülkede maaş değil, çaresizlik yatar banka hesaplarında.”)
Asgari bir maaşla
Azami hayaller kurulmaz
Bilirim,
Çünkü her ay
Bir umutla girer markete
Asgari ücretli de, emekli de
Et reyonuna bile selam veremez
Ev artık dört duvar değil
Elektrik faturasına eklenmiş bir korku
Doğalgaz vanası dua eşliğinde açılır
Çocuk “baba, üşüyorum” der
Torun “dede, süt alalım mı?”
Anne, kalorifere değil
Allah’a sarılır
Ev sahibi kapıda:
“Enflasyon hepimizi vurdu” der
Ama zam hep kiraya yapılır
Asgari ücretli gülümser:
“Benim maaşım zaten kira oldu.”
Emekli iç çeker:
“Benimki zaten yetmiyordu.”
Üç kişi bir odada
Yorganı değil, hayatı katlarlar üst üste
Sabah kahvaltısı yerine
Borç konuşulur sofrada
Simidi dörde bölmek
Artık paylaşmak değil
Direnmenin başka türü
Ay sonunu görmek
Bir bayram gibi kutlanır
Ama ne gaz var,
Ne tüp,
Ne de kutlayacak hâl
Boş tencereler kırıyor şimdi gururu
Karneler değil
Bir çocuğun kalem tutan elleri
Bakkal defterindeki borçları silemiyor
Hayal yok artık
Taksitle alınan umut da tükendi
Ekran başında birileri bağırıyor:
“En büyük biziz!”
Ama asgari ücretli de sessiz
Emekli de sessiz
Çünkü sesi çıksa
Ya evinden olur, ya maaşından.
Kayıt Tarihi : 30.7.2025 11:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!