Kiralık Kalpler Şiiri - Cihat Şahin

Binler fani mahbuplar girseler de sıraya;
Verme kalbi onların, bir tekine kiraya!

Sakın sokma hırsızı, muhip sanıp saraya!
Sultan girer sadece; iskân için oraya.

Kimse kalbin sahibi, yalnız ona; ”buyur” de!
Ondan başka kim gelse; yüz vermeyip ”hayır” de!

Kimse onu halk eden; odur onun maliki!
Onun gerçek sahibi; elbet onun halıkı!

Davet edip onu sen, eyle daim der-hatır!
Huzur versin gönlüne, sonsuza dek o, Fatır.

Onu arpalık sanıp, her geleni bağlama!
Cidarını kokutup, zari, zari ağlama!

Masiva’yı koymaksa, merkezine niyetin?
Mutsuzluğa mahkûmdur, istikbalde bil atin!

Gözlerine hâkim ol, her cazibi salmasın!
Gayr-i meşru sevgiler, kalbi esir almasın.

Evren kadar olsaydı, şayet gönlün sahası?
Terk edilmez işgale, yabanlara vahası.

Münimine minnetle, dolmak gerek o saha!
Zira tahsis edilir, kalb-i insan tek şaha.

Onca ikram ve ihsan, o sultandan hediye!
Ondan başka bir zata; minnet duymak ne diye?

Kâfi onun sevgisi, kalbi mutlu kılmaya!
Tek müminin gönül’ü, ondan mahrum kalmaya!

Ondan başka her muhip, kalb-i selime muzır!
Ancak onu anmakla, şu beşer bulur huzur.

Cihat ŞAHİN
10.06.2010-İZMİR