Kiracıyım Şiiri - Seyfettin Bilal Özlük

Ne zaman ve niye geldim bu dünyaya diye düşünürken
Yine sen geldin zamansız biçare aklıma
Seyrettim son defa duvardaki resmine
Hem ağladım hemde isyan ettim
Sessizce gecenin uçsuz karanlığında...
Resmini indirdim duvardan gizlice
Ve utandım duvarlardan
Bir parça koptu zavallı beynimden
Ağladım sanki duvarlar ağladı benimle...
Neden üç günlük dünyada acılarla yaşamak var,
Varolmak için yok olmak mı gerekir
Tezatlar dünyasında...
Kiramı öderim dünya yapma bunu bana
İstemiyorsan üç gün huzurlu yaşamamı
Boşaltırım evimi kiracıyım nasıl olsa...
Yalvarıyorum bana biraz zaman
Sende üstüme gelme vakitsiz be kahpe dünya...
Yaşamaktı hevesim
Birde duvardaki o kadın,
Şimdi boşaltacağım içimdeki sessiz isyanı...
Ve duvardaki resim indi yere
Duygularımı bilen duvarlar benimle ağladı...
Ağlama duvar sen ne anlarsın diyemiyorum
Çünki seninle paylaştım yalnızlığımı hep
Bırak dursun deme o resim yerinde
Gidiyorum çünki kiracıydım bu dünya da
Resimler kalmasın başkalarına
Ben yok oldum
Onlarda benimle birlikte gelsin
Kefenime sarılsın.
Dünya artık kiracılığım bitti
Yeni ev aldım gidiyorum...