Sabah olmak üzere…
Günün ilk ışıkları beliriyor gökyüzünde.
Herkes tatlı bir uykunun derinliğinde.
Beni sorarsan ben yine buz gibi odamın,kırık sandalyesinde oturmuş dışarıyı izliyorum buğulu gözlerimle.
Kemiklerim titriyor kimsesizlikten.
Kollarım boşluğu sarıyor senin özleminden.
Yokluğunu kabullenemedi deli yüreğim…
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta