Kır Şeytanın El Fenerini Şiiri - Sadi Atay

Bilirsin ya oğul,
Güneştir aydınlığın kaynağı.
Ya karanlık?
Hiç düşündün mü karanlığın kaynağını?
Ben deyivereyim oğul,
“Karanlığın kaynağı:
Şeytanın el feneridir.”
Tutar da fenerini kötülüklerin üstüne,
Gösterir kötülükleri kötülere.
Birer birer.
—“Burada bir kötülük
Bir de burada
İşte bir de şurada var”

Ve açar karanlık ağzını,
Bağırır kapkara:
—“Siz nasıl kötülersiniz?
Bak daha duruyorsunuz.
Haydi sarın!
Sarın gösterdiğim tüm kötülükleri.
Sevinsin kötülükler,
Ağlasın güzellikler.
Daha duruyor musunuz hala?
Siz nasıl kötülersiniz? ”

Uyuma oğul!
Kalk ayağa doğrul.
Tut da bileğinden şeytanın,
Al elinden kara fenerini,
Ve vur aydınlığın üstüne.
Parçalansın,
Tuzla buz olsun.
Kör kalsın yine kör şeytan,
Kötülükleri bulamasın.
Kötüler kötülüğü saramasın.
Ne dersin oğul?
Saramayınca kötüler kötülükleri,
Düzelirler de
Artık iyi olurlar belki.
İşte o zaman,
Ne de güzel olmaz mı oğul?
İşte o zaman,
Ağlar da kötülükler,
Güzellikler gülmez mi oğul?

Uyuma oğul!
Kalk ayağa doğrul.
Tut da bileğinden şeytanın,
Al elinden kara fenerini.
Ve vur aydınlığın üstüne,
Parçalansın.
Tuz olsun,
Buz olsun,
Oğul!
Aydınlığı bul.
Oğul!
Aydın ol.

13.01.1997