Kır Düğünü Şiiri - Aytaç Öztürk

uzaktan seyretmene gerek yok beni kader
böylesine rüzgarlı bir havada
kulak memem donacak
işte budur kader ve burnumun ucu kırmızı
garip olan kimdir öyleyse
unutabilecek misin söylediklerimi

mor çiçekli balkonundan seyrediyorum seni
caddenin bir ucundan diğer ucuna
şallar uçuşuyor ve düşler kayıp bir ada
taştan bir kalp ancak sessizliğe bürünebilir
tekrarı olmayacak
kır düğünü başlamadı daha

yakaladım seni kader caddenin orta yerindesin
usulca kes boynumu incinmesin