Kır çiçegi Şiiri - İbrahim Özdemir 2

K I R Ç İ Ç E Ğ İ

onun güzelliği asla tartışılmaz,
Şifası çoktur hiç biri anlatımaz,
Onun sevgisi yüregimde pazarda satılmaz,
Kırları süsleyen kır çiçegi.

Dur basma ne olur kır çiçegine,
Düşmanımdır onu bilerek insanın ezmesine,
Hayranım onu görünce insanın yürekten sevgisine,
Doğayı süsleyen kır çiçegine.

Topraktan çıkan kır çiçegiyle daglar taşlar süslenir,
Onu gören insanın dünyaya bakışı degişir,
Yüreklere sevgi edası hemen canlanır.
Taşlar arasındaki nazlı kır çiçegi.

Onların güzelliğine hergün dualar okurum,
Kır çiçegine zarar verenin azraili olurum,
Ona olan sevgimi ondan şifa bulana sorarım,
Rengarenkleriyle doga sevgisiyle dolarım.

Yaşamaya bıktıgımda hemen ona koşarım,
Onlara zarar gelmesin diye dualara başlarım,
Zarar vereni görünce büyük kayalarla taşlarım,
Kır çiçeginin güzelligini hayattan bıkana anlatırım.

Onlar ailemin bana ögrettiği sevgi emaneti,
İnsan oğlu onlarda bulur her gün aşkı saadeti,
Onlar saglıgımızın vaz geçilmez derman şerbeti,
Kavga,huzursuzlugun karşısında duran huzur adaleti.

Onu sulayan yağmur olsam yagsam keşke,
Ona mekan,can veren toprak olsam bambaşka,
Onu afetlerden koruyan olsam büyük şapka,
Bulundugu yere ulaşılması kolay olan yol olsam patika.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR