Kır Çiçeği Şiiri - İsmail Eski

Daha düne kadar bütün çiçeklere renk körü gibi bakan bir insan
Şimdi dünyalar kadar güzel bir o kadar narin bir kır çiçeğinin
İnce yapraklarına bir damla çiğ düşürmüş
Kır çiçeğinin haberi olmamış,
Yıldızlar şahitlik etmiş gencin yüreğinden düşürdüğü her damlaya

Yaban otları sararmış kır çiçeğinin etrafını
Her gün temizlemeye kalksa da
Genç kendi kendine nafile demiş doğanın kanunu bu
Ben yazmadım bozamam
Bir sonraki baharı beklerim, zaman her derde deva demiş

O gece şehre yağmur yağmış
Genç cama vuran şimşeğin ışığıyla uyanmış
Bir gökyüzüne bir de gönül bahçesine bakmış
Yağan yağmur değilmiş gencin gözyaşlarıymış
Gözyaşları o kadar doluymuş ki yaban otları kır çiçeğinin etrafına yığılmış

Gencin gönlünde yere göğe sığmayan bir mutluluk
Bütün gücüyle kalktığı yatağından
Bir saksıyla gönül bahçesine koşmuş
İncitmeden en ince yerinden topraktan çekip
Gönül bahçesinin en güzel yerine dikmiş
Ve sonra bütün güller terk eylemiş gencin gönül bahçesini kır çiçeğinin aşkından.

“ Çiçeğim eski bir atasözü var zararın neresinden dönersen kâr çiçeğim. Senin henüz hayatının baharı yazı benim gönül bahçeme sen düştün kır çiçeğim Hiç sevgiyi bulamam derken şansım değişti. Gönlümün imdadına bakışların yetişti.”