Kır Çiçeği Şiiri - Asya Yıldız

Tutundum,
Yakasına yapışıp toprağın
Kara bağrına
Köklerimle saldırdım,
İncecik bedenimi bağladım
Yerküreye...
Savrulup durdum binlerce yıl,
Öyle acizim ki..
Öyle yalın, öyle çıplak,
Öyle kendimim işte.
Tohumlarım savrulup durdu
Yerküreye...
Güneş gitti, rengim soldu;
Tükendi suyum, yetemedim, kurudum.
Paylaşmaya geldi yasımı bulutlar,
Koşuştu eteğime iki kara böcek.
Hüzünse al sana hüzün arkadaş!
Sonbahar katili değil ömrümün;
Çoktan verdim ben canımı
Yerküreye...
Ayazdı toprağın üstü,
Korkuturdu;
Oysa usul bir bekleyiş vardı altında.
Elleri başında, dizleri karnına çekik
Gün sayar mahkum, gözleri devrik.
Mevsimler geçer, karalar bağlama;
Tutunup toprağın anaç bağrına,
Kökleri salmalı gidebildiğince.
Narin bedenin tanımalı şimdi
Yerküreyi...