Kınıyorum Şiiri - Mehmet Atar

Bulutun ağlaması toprağı güldürürken,
Bu hikmeti görmeyen gözü de kınıyorum.
Dağlar çiçek yollarken çobanın torbasında,
Teşekkür göndermeyen düzü de kınıyorum.

Her şey sevgi üzere, dünya dönüşü bile,
Sevmesini bilmeyen düşer çıkmaz müşküle,
Sevdalar saf olmalı, hile girmesin hile,
Yürekleri yakmayan közü de kınıyorum.

Bir mısrada anlatmak kolay mıdır vatanı?
Damla damla sulamış şehidin kutsal kanı,
Tarihlere yazdırmış ölümsüzlük destanı,
Ay yıldız taşımayan bezi de kınıyorum.

Çiftçimizin tarlası, ekin onda saklı,
Gelin kızın çeyizi, takımı onda saklı,
Anamın ninnileri yakımı onda saklı,
Türküleri çalmayan sazı da kınıyorum.

Yaradan’ın emrini dinlemeyen, duymayan,
Küçüğünü sevmeyen, büyüğünü saymayan,
Töresini bilmeyen, geleneğe uymayan,
Oğulu kınıyorum, kızı da kınıyorum.

Yapılan bir haneyi yıktırmamak gerekir,
Hasret ile uzaktan baktırmamak gerekir,
Her şeyde karar lâzım, bıktırmamak gerekir,
Âşığı uzandıran nazı da kınıyorum.

İnsanı insan eden içinde nuru iman,
Ataroğlu dikkat et, gaflette hâlin yaman,
İnsanlar birbirini küçük gördüğü zaman,
Sizi de kınıyorum bizi de kınıyorum.