Kinaye I Şiiri - Zeynep Nilgün Gökçeöz

Bakmışsın dünya çok büyük,
Kalmışsın içinde damladan küçük,
Etrafın insanla dolu ama
Bulamamışsın bir tek dürüst.

Alışmışız acımadan yermeye,
Düşene bir de sen vur demeye,
Yargılamadan infaz etmeye,
Dilimiz dönmüş testereye.

Yoldaş demiş yollarına düşmüşsün,
Kardeşten öte düşünmüşsün,
Kahpelik nedir bilmemişsin,
En büyük kazığı ondan yemişsin.

Söyleyin dost bildiklerim,
Her zaman sözüne güvendiklerim,
Ayağım takılıp düşerken
Bir tekme de sizden yediklerim.

Kimseleri kırıp üzmek istemem,
Dertlerini görmezlikten gelemem,
Nasıl olsa benim değil diyemem,
İyilikten başkasını veremem.

Dünya yalan deseler de inanma,
Gerçeklerin en alası burada,
Kurtlar koyun olsa ne fayda,
İnsan bitmiş çoğu dönmüş mahluka.

Derdim dersin söylemeye kalkarsın,
Çare bulsun diye boşa umarsın,
Bir sillede ondan alıp katarsın,
Derde değil, bu kez ona yanarsın.

Suyum soğuk, suyum sıcak kime ne,
Alışmışım her haline bir kere,
Yağmur yağmış, dolu yağmış farkı ne,
Zaten dönmüşüz bir bilmeceye.

Demeyin bize uğramaz keder,
İnsanız ya bir gün bize de değer.
İyisi kötüsüne bin çeker,
Hesabını verecek kadar yürekliyseniz eğer.