Kınalım Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

Kınalım

Şarap üzüm ezmesi rakı onu damıtmak
yeterince ezginiz biz gelde demlenmeye bak

Şarap toprağın kanı rakı onun gelini
Ak duağın içinde sarsam ince belini

Yosmanın gül yanağı sanki şarap kadehi
Açılınca lebleri utanır lale dahi

Kekliğin dost çekmesi sevdanın doruğudur
Yosmanın koynunda keklik olsa doğrudur

Salınıpta, sallanıpta gelende ötüşür o keklikler
arzum ayaklanırda gece gelmesin bekler.

Bıyıklarımdan kekliklere bir tuzak kursam
Leblerimi yem diye gagalarına sunsam

Ellerimle bir güzel göğüs kafesime koysam
ötüşlerini dinlesem koklasam öpsem doysam

iklimlerim o zaman ilkyaza döner herdem
onlar dem çekseler seydunayla hemdem

25. Nisan 2016