Kınalı Turna Şiiri - Ahmet Erdem

"Bir dost şairin kaleminden Annem"

.......bir annenin alnına yazılmış destan.....

Saçlarına yıldızlar serpiştirmiş zaman,
kınalı bir turna gibi
sessiz ve mağrur süzülüyor hayatın kıyısında…
Dul kalmış bir sabahın en derin yerinde,
bir yastıkta solmuş muradın yerine
çocuklarının nefesini yorgan etmiş kendine.

Ocak başıydı yüreği,
her gün yeniden harladı hayatı.
Elinde sabır, dizinde dua,
bir tandırda pişmiş ekmek gibi
sıcak ve tok bir kadındı o.
İnancı, göğsündeki minik seccade;
ve sadakati,
ellerindeki nasırda büyüyen bir yıldızdı.

Sustukça çoğaldı içindeki dünya,
bir göz odada dört mevsim yaşattı
ve her gözyaşını
çocuklarının alnına bereket diye serpti.

Kırılmadı…
yalnızca eğildi rüzgâra karşı
bir fidan gibi.
Ve o eğilişten büyüdü
bir orman gibi evlatları.

Şimdi 90’in harman yerinde,
gözlerinin içinde geçmişin gölgeleriyle oturuyor.
Bir kızı var yanında,
yâren, sırdaş, evlat…
Ve etrafında dönen çocukları
bir duanın etrafında dönen kelebekler gibi
ışığından besleniyor hâlâ…

Ey kınalı turna!
Senin alnına yazılan kader,
bizim yüreğimize oyulmuş bir şükürdür.
Senin adını söylerken
gökyüzü bile başını eğer.

23.4..2025
A n k a r a