Kin Kibir Nefret Şiiri - Kemal Berk

Gökyüzü güneşli yemyeşil toprak
Yürekler kararmış saçıyor nefret
Hazan mevsiminde döküyor yaprak
Yüreğe doluşmuş kin kibir nefret

Bağ bahçeden gelir gülün kokusu
İçimiz oluşmuş pislik sokusu
Zalimler bozuyor insan dokusu
Yüreğe doluşmuş kin kibir nefret

Evlerin içine ateş attılar
Huzurun içine zehri kattılar
Kardeşi kardeşe düşman yaptılar
Yüreğe doluşmuş kin kibir nefret

Helalle övünen güzelim canlar
Ne gözler, ne karın doymuyor canlar
Siz söyleyin şimdi nedir bu canlar
Yüreğe doluşmuş kin kibir nefret

Nefsime zarardır her türlü haset
Yalan yanlış sözle düşmüştük fesat
Kıtlık mı geldi ki düşmüş''üz kesat
Yüreğe doluşmuş kin kibir nefret

Kül'özü çevreye baktıkça yanar
Özler yalan söyler yürekler kanar
Şu garip halimle geçmişi anar
Yüreğe doluşmuş kin kibir nefret

Kemal'eren/Kemal Berk