Kimsin Sen? Şiiri - Ahmet Yusuf Yılmaz

Şikayetlerim içimde kum saati...
Yatarken başucumda, kalkarken ayak ucumda.
Ezmeye cesaretim var mı bilinmez;
Zira onlar da birer hatıra değil midir,
Harikulade alakasız bir vakitte tezahür eden,
Ettiği gibi sıkıntıdan sıkıntıya sevk eden,
Ettiği gibi ağlamaktan bile imtina ettiren,
Ettiği gibi sil baştan şikayetlerle kendini yenileyen?

Şikayetlerime bile hürmetim mevcutken,
Bir kendime hürmet edemememe ne ad verilir?
Yürekten koşarak geçen ve beni ihtiyatımdan eden,
Ettiği gibi baştan ayağa arzulara sevk eden,
Ettiği gibi tüm o safiyane duygularımdan mahrum eden,
Bu korkunç dönüşüme ne ad verilir?

Büyümeyi iliştirsen yakasına çocukluktan vazgeçmez,
Korkaklıkla yaftalasan cesaretinden ödün vermez,
Sevecenliği yakıştırsan kimseye samimiyet sunmaz,
Nefes alanlarla ilgilenmez, yanlışlıkla dahi...

Kimsin sen ayna?
''Benden vefalısı var mı?'' diye sormuyorum,
''Sen kimsin!?'' diyorum...
Böyle çürüyecektiysen madem,
Ne diye yaktın kendini;
Yanmaya bile tenezzül etmeyen ateşlerle?
Sürükleyecektiysen kendini kendi ardında
Bir köpek gibi;
Ne diye bir başkasına meylettin?
Kendinden gayrısına ihtiyacın yoktu madem,
Küçümsenmek için neden başka bir yol seçtin?
Senden ala var mıydı;
Çukur gördü mü düşmeye yer arayan?
Batmak için neden bataklıklar arayıp buldun,
Gönlün yeterdi ya!

Kısalmaya başladıysa ellerime hükmeden duygular,
Günün birinde hiç de kalmayacaktır yazılacak herhangi bir...
Sus!
Sarılmaya ihtiyacım var...