Sen kimsin ki beni uyarıyorsun?
Ben evvel çağda bir taûn-zedeyim!
İstemem ne şifâ ve ne de efsun
Sırtımda megavil kan revaneyim
Bilmezsin her sözün sırr-ı kelâmı
Dilden çıkar çıkmaz kılmaz adamı;
Heybetli ve dimdik bir destbeste kul
Sen yine dua-yı hay'r ile yoğrul
Yoksa sermediyet-i ulûhiyet
Buraya baktırır ser-menzil niyet
Bir dostum derdiki kılsan da diyet
Gönlünde verme sen dünyaya kıymet
Kayıt Tarihi : 6.12.2014 00:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!