Kimseye ait görmüyorum kendimi.
Yalnızlığı, daha çok seviyorum.
Kimseyle, bir daha yüzleşmek istemiyorum.
İlk canımı yakanlar, canım dediklerim oldu.
Geçmişimde, çok yaralar aldım.
Kimseyi, geleceğime ait görmüyorum.
Değmeyecek insanlar için, çok kez üzüldüm.
Bu yüzden, kendime daha çok kızıyorum.
Bu yüzdende, yalnızlığı daha çok seviyorum.
Kayıt Tarihi : 12.1.2025 19:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!