Kimsesizlik Hayatım Şiiri - Osman Aközel

Nazlı babam öldü açıkta kaldık,
Baba evi varken kiraya çıktık,
Acı çok büyüktü her gün ağladık,
Zehir olan bu hayata katlandık.

Babaannem bizi çok zora soktu,
Kızına güvenip bizi unuttu,
Annem ise bizi dövüp uyutttu,
Yedi yıl mahkeme yolunu tuttu.

Annem den ayrılıp kaldım ninemde,
Bacı kardeş derdi benim içimde,
İhtiyar ufacık tek evimizde,
Hasret acı yüreğimin içinde.

Her gün bayram olsa hiç tat alamam,
Boynu bükük kardeşleri soramam,
Anam yaman teselliye doyamam,
Bu kadar acıya hiç dayanamam.

Halı iken hasret kaldık kilime,
Ağlaya, ağlaya kendi kendime,
Ellerimi açıp döndüm ölüme,
Güzelsin, çok güzel, gel şu tenime.

Osman Aközel