Kimsesizliğin Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Bir hayat çekilip alınsa elinden,
köşeye kıstırılmış bir köpek
gibi öfkeli hala. Bütün aynalar
kırılsa evde birden, yüzün bile
olmasa gezdirdiğin.

Hiçbir açıklama yatıştırmıyorsa seni,
yürüdüğün yollar çukurlarla dolu ve
çürümedeysen gün be gün. Umut,
hala var diye mırıldandığın, karanlık
bir köşede üstüne saldıran yabancıdır;
kimliğin, paran olmasa bile.

İşte eskiyen artık beklemediğin,
usanmışlığın, üşengeçliğin.
Sabah uykusuz gözlerle karşıladığın,
bir başınalığın, kimsesizliğin.

11/08/2004