Kimsesizliğin İç Cepleri

Harun Tolga Peker
Allahım ses bir iki üç deneme, beni duyuyor musun?

Yutkunamıyorum,
Boğazımda tütünün yuva yapmışlığı,
Göremiyorum,
Gözlerimin içinde dumanın volta atışı,
Duyamıyorum,
Kulaklarımda senin yoksunluğu,
Var..

Güneşi sabah ezanında uyandırdım,
Selamlaştık, tebessümleştik
Ben biraz sana benziyordum gülünce,
Aydınlık; gözlerine..
Kaldırımlar sertliğini kalbinden kıskanan
Aptal yeryüzü,
Toprak yumuşaklığını dalin kokan saçlarından,
Almış hain müşteri,
Ellerin pamuk tarlasında ki
İşçi anne şevkati,
Ben merhamete aç buğday tenli
Çingene çocuk..

Otopsileri otobüs duraklarında bırakalım,
Yaşanmışlık elimizden tutsun,
Sen bir ihtimal gitme,
Ben bir kere daha tekrar etmeyeyim ölümü,
Tarihi s*ktir et,
Tekerrür geçmişte kalır,
Göz bebeklerin geleceğimiz olsun,
Beraber yaşlanalım
İsterdim..

Kalbine dudaklarımla su serptim
Dudaklarından aldığım ıslaklıkla,
Üstümüze edilen tüm dualar ıska
Tenin aşka müsait ıskarta,
Ben kimliksiz bir ekmek bıçağı
Ve unutma;
Sevdayı yaşamaya üçüncü bir şahıs gerekmez..

Saygı, sevgi ve dualarımla..
Hoşçakal..