Kimsesizliğim şiir Şiiri - Ayhan Aydemir

ben acılarımı içime basarak,
yaşadım,
içimde özlem duydum sevgilerim vardı,
o sevgilerim hiç bir zaman olmadı,
ne sevgi gördüm nede bir aşk yaşadım,
hep hüzünle ağlamakla geçti,
ömrüm,
akan her bir damla göz yaşlarım oldu,
oysaki benim sadece bir sevgi dolu,
özlemlerim vardı,
oda olmadı hiç bir zaman,
olmadı iste,
ben acılarımı içime basarak yaşadım,
bu açılar içimde büyüdü,
........

bana sayip çıkan olmadı kimse,
sokak sokak dolaştım hep,
kendimi sokaklara attım,
bir umut aradım bir özlem aradım,
onuda bulamadım,
her köse basında ağlayışlarımı gizledim,
döktüm göz yaşlarım yağmur damlalarına,
karışarak feryadımı duyan olmadı,
o çığlıklarımı kimse duymadı benim,
benim kimsem olmadı,
kimsesiz büyüdüm ben,
ben acılarımı tuzla bastım,
kanayan yaralarımı kapatmaya calıştım,
ama oda olmadı,
.........
benim feryadımı kimseler duymadı,
içimde biriken açılarım vardı,
bu acılarımı atamadım içimden,
derdimi hiç kimseye anlatamadım,
çaresiz kaldım,
her satırda yazarak şiirleri,
her bir damla akan göz yaşlarım vardır,
satır satır damlayan göz yaşları var,
artık ellerim tutmuyor hiç bir şeyi,
gücüm kalmadı benim,
düşmüşüm artık bir çukura,
kur taranım bile yok,
çok çaresizim,
...........

bir umudum bile kalmadı hiç birşeye,
tükendim artık çok yorgunum,
bu hayat beni bitirdi tüketti artık,
nede yürü yeçek dermanım var,
nede ayakta duraçak dermanım kaldı,
nede tutun çak bir dalım kaldı,
üzüntülerim ağlayışlarım,
bu yüzden oldu,
kimse sizlim yüzünden oldu,
kimsesizlik nedir bilirmisin,
bilirmisin yanlızlık nedir,
bilemezsin bunu hiç bir zaman,
ne yaşadımı kimse bilemez,