Kimsesizliğim Şiiri - Emine Kaya 2

Cana gelen sızı, ete değen kemik..
Hissizleşip bir kenara çekilmek,
Yağmurun kokusunu alamamak,
Güneşin ısısında yanamamak,
Ayın nurunda nurlanamamak,
Acını yaşayamamak..
Pervaza konan güvercin
Ağaca çıkan kedi
Gece yarısı ansızın havlayan köpek
Hissizleştirir herşey beni..
Rahmana şükredememek
Farkında olmak farkındasızlığını
Kıskanmak..
Nefret etmek tüm sahip olanlardan
Dünya malına sahip olanlardan nefret etmek..
İmam-ı Gazali gibi gökyüzüne bakmak
İçini doldurarak şükretmek istemek,
Lakin sadece ağızdan çıkan kuru bir şükür..
Bu ezanı duyupta kuru bir Aziz Allah demek gibi birşey
Kimliksiz kalmış kimsesizliğim..
Gel senle göğe çıkalım
Papatyalar toplayalım, taç yapmak için
Umut edelim belki hiç gelmeyecekler için
Dünyanın en uzun hüznü yağarken, biz umut edelim.
Pervaza konan güvercinde gelsin..
Onu da alıp gidelim gökyüzüne
Bekleyişlerimizi maviye bulayalım..
İçimize ayetlerin sıcaklığını saralım..
Belki ısınır yüreğimiz
Ellerimiz hep soğuk onlara çare bulur muyuz bilmem
Ama gel biz gidelim gökyüzüne
Belki toprak kokusu oraya kadar yükselir
Hem orada çaylar hiç soğumaz
Belki güneş orada ısıtır bizi
Yağmur ıslatmaz belki
Ayağımız yerden kesilince hislerimiz yerine gelir.
Seyredalarız oradan tüm düşlerimizi..
Belki oraya gidince gelir herşey bizimle
Oraya gidince belki herşey bizim içinde mükemmel olur.
İmkansız diye birşey olmaz lügatımızda
Buradaki gibi kalbimiz ağzımızda gezmeyiz..
Korkmayız sevmekten ,gel biz seninle göğe çıkalım
Belki orada kuşlar sever bizi
Çayır çimenlerde vardır orada
Hem ne fark eder ha yer ha gök
Gel biz senle göğe gidelim kimsesizliğim..