Kimsesiz melekler Şiiri - Mahmudiye Düzkaya

Elleri nasırlı,
Hüzün bakışlı çocuklar
Kanatırsa yüreğinizi.
Göz pınarlarınızdan,
Süzülürse birer damla.
Yüreğiniz nasır bağlamamışsa daha,
Ellerimizi uzatalım
Sevgiyle sokak çocuklarına.
Çocuklar aydınlık yüzlüdür,
Bahardır gülümseyişleri,
Gülümsetelim o aydınlık yüzlü
Körpe bedenleri.
Bizden biridir her biri,
Gülümsetelim
Kimsesiz melekleri.

MAHMUDİYE DÜZKAYA