Kimsesiz Harabe Şiiri - Kasım Kobakçı

Silinmiş harfleri gizleyen mermer yorgun,
Tozlu yüzünde, çatlamış devirler,
Sessiz kitabeler, soğuk toprağa gömülüyor,
Kim bilir, hangi kasırga kazınmış bağrına,
Hangi boraya karışmış isimler,
Taşa dokunan, asırlar hayal,
Ufalanan anıtlar, kimsesiz harabede...
*
Yıkık kemer habersiz,
Tepkisiz duruyor viran avluda, kaybolup giden maziye!
*
Sözleri, çelik uçlu kalemle işlenmiş granit, bitkin,
Üzerinde, gri bir gölge,
Emiyor hüznü, ıslanan yosunlar,
Yaşlı kaya, zemine çökerken,
Dipsiz derinliği kaplıyor...
*
Tarihin donuk nefesini, eliyle yoklayan gezgin, hissiz,
Mezar taşındaki sırrın, son gayretle okunuşuna bakıyor,
Gözlerinde dehliz,
Gözlerinde, merak kıvılcımları...
*
Deftere düşen notlar, yığılıyor zihnine,
Kenarı yırtık kağıtları karalayıp,
Mısradaki boşluğa, mana ekiyor,
Ne vakit, geçmişten bahis açılsa,
Tek başına kalışından sıkılıyor...
*
Nefessiz zindanların, amansız uğultusuna, göğüs gerip,
Yarım bırakılmış, yazıtı söküyor,
Başı dumanlı şafağın yamacında,
Yeşil hareli hakikat, uyanana dek inançla,
Metanetle duruyor...
Yaratıcı! beni bir tarihe yaz!
Zaten her tarih, mahkum değil midir sonsuzluğa!