Kimsesiz değildim
Beşiğimde anamın, ninnileriyle uyurken
Gönül zemzemdi zaten
Anam; sema Güneşim
Uykusuzdu, her gece başucumda beklerken
Yıldızıydım
En güzel yar, analardır diyar.
Kimsesiz değildim
Çocukluğum mahallemde geçerken
Gökyüzü bulutsuzdu, düşlerim ise gerçek
Oltaya gelen balık, berrak suya salık
Tabiat bana ayna
Pınar gibi akar, şair gibi çoşardık
Kuzularsa arkadaş.
Ve büyüdük nefsimizle beraber
Görünen yüzlere inanamadık
Vay Babo!
Ne maskelerdi görünen, gerçeğini süpüren
Sevgileri kuruttuk batak çekti bizi
Büyüdük de kirletti bu dünya.
Gariplerin otağı
Mazlumların ortağı
Çocukların gönül şahı
Dervişlerin sultanı
Perde çekilince araya, kirlenince gönül
Kimsesizlerin kimsesi ne kadar duyar seni
Sevgisizdik, unuttuk Sevgiliyi
Sema sisden perde, Turkuaz'a yetimdik
Büyüdük de kirlendi dünya.
İsyanın ayak sesleri
Kara bulutlar bombasını bıraktı
Affet Sevgili
Kimsesizdim artık.
Kayıt Tarihi : 18.5.2022 09:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Af edecek ne yar kaldı
Ne yaren
Ne gökyüzü , ne toprak
Af etsinsin Tanrı bizi
Saygılarımla Mehmet bey, esenlikler diliyorum
Şiir sayfama verdiğiniz katkıdan dolayı teşekkür ediyorum Üstadım.
Sağlıcakla şen ve esen kalınız.
Selamlarımla.
Şiir sayfamdaki ziyaretiniz den onurlandım.
Esenlik dileklerimle Üstadım.
En içten selam ve saygılarımla.
Tebrik ediyorum.
Kaleminize sağlık.
Nice şiirlere.
Esen kalın.
Saygılarımla.
Şiir sayfamı ziyaretinizden onur duydum Üstadım.
Sağlıcakla şen ve esen kalınız.
En içten selam ve saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (9)