Kimsesiz Çocuklarımız

KİMSESİZ ÇOCUKLARIMIZ

Kimsesiz çocuklarımız
Annelerini.
Babalarını.
Ebeveylerini.

Aile düzenlerini.
Kaybetmiş.
Kaybetmişler.
Aile düzenlerini.

Kimsesiz,
Umutsuz,Çocuklar.

Sevgi arar.
Umut arar.
İlgi bekler.
Yetimdirler.
Kimsesiz, çocuklar.

Ellerinde, tutanları yok.
Kucaklayıp, öpüp.
Saçını okşayanlar yok.

Bir tabak, sıcak çorba.
Verenleri bile yok.
Sokak çocukları.

Her halleri ile.
Harap, bitap
Mağdur.
Mağdur, sokak çocukları.

Baharı olmaz.
Kışı yaşarlar hep.
Güneşi yoktur.

Puslu, soğuk.
Kırağı geçer.
Yarınları.

Boyunları büküktür.
Yetimdir, kimsesizdir.

Dalsız, budaksız.
Kolsuz, kanatsız.
Mezarı bile
Adsız, belirsiz.

İnsanlığın.
Utanç duası.
Kanayan yarası
Yaşayan bir ölü

Kimsesiz çocuklar.
Umutsuz çocuklar.
Çaresiz çocuklar.

05.Eylül.2008.
___Şair 67_______
Ali Cemal AĞIRMAN