bahar her daim ölmeye üşengeç yapraklarımda
dallarımda uğur böcekleri güneşin sıcaklığı
rüzgar okşar saçlarımı sesinde çobanlar uyur evreni unutarak
ben bulutlardan yağmur umarak
kuşlara ev sahipliği yaparım çocuklara salıngaç
bazen yol kenarında bazen ıssız bir dağda
bakarsın bana ağlayarak
unutturursun bana ağaçlığımı
kışın soyunurum umutlarımdan ağlar yeryüzü
bir el değse gövdeme ağlarım bağırarak
duymazsın beni yağmurlara kanarak
kar dolu demem anlamam eğriyi düzü
bahara aldanırım ömür boyu hazırlanarak çiçeğe meyveye
çok sürmez sevincim ellerde tutulur meyvelerim
oysa ben hep seni anarak
o hiç gelmeyecek baharı beklerim
Kayıt Tarihi : 20.5.2006 17:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!