KİMSESİZ!
Okyanus okyanus kan damlıyor yurdumun gözlerinden,
Kimsesiz, çaresiz; umarsızca yağmalanıyor derinliklerden,
Yetim bakıyor, öksüz acısı içinde kurtarıcı bir el bekliyor
Karanlık, ışıklar söndürülmüş; talan, yağma dört bir yandan,
Korkaklar sürüsü, suskun… Adalet sökülüp atılmış yüreklerden.
Toprağın altı canlar dolusu kan, üstü yaşayan ölüler dolusu Vatan.
Kapılar sürgülü, bacalar dumansız; silinmiş “özgürlük” beyinlerden,
Soysuzlar şehzade, hasta ruhlar cirit atıyor; Padişah, yurdu satan!
Sinsi, acımasız; vurdukça vuruyor, dur durak yok en tepede düşman!
Dünya acıyarak seyrediyor; uyanmıyor ülkem insanı ölüm uykusundan.
Köpekler bile gülüyor utanca, utanmıyor milyonlar kimliksiz yaşamaktan!
Can çekişiyor son demlerinde, bir kurtarıcı bekliyor aziz Vatan!
17 Ocak 2014 Dr. Ali Bektaş
Kayıt Tarihi : 17.1.2014 12:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!