Kimsem. Şiiri - Fehmi Tazegül

Ben yaşlandım beyaza karıştım.
Ömrümce köyde şehirde çalıştım.
Fakirle yoksul yaşamaya alıştım.
Yıllardır gurbette kalıp dururum.

Şimdi çekilmez canım zindanlar.
Yürekteki derdimden kimler anlar.
Adaletsiz dünyada yok acıyanlar.
Kendimi mahkum sanıp dururum.

Bilirim olmaz bana da bir ümit işte.
Hatıran yaşıyor can elimdeki şişte.
Seni görürüm ben hayalde düşte.
Boş hayallere hep dalıp dururum.

Fehmi.
Elim varmıyor ki yaramı sarmaya.
Gerek yok ki yare haber salmaya.
Uzak yol dermanım yok varmaya.
Ben kendime can yanıp dururum.