Kimselerin İçinde Kimsesizlik Yurdu

Gözyaşına inandım, düşeni hep kaldırdım
Vicdanıma yenildim, yalanlara aldırdım
Ruhumu gaflet denen pisliklere daldırdım

İşlenen onca günah, silinmiyor ki tezden
Yüreğimde safi nur, gelemiyor görmezden

Derince bir uykuya dalmış cümbür cemaat
Rızık yağarken gökten, rafa konmuş kanaat
Hükme boyun eğmeden istenilmiş beraat

Suçlu ve suçlananlar, aynı kaptan üvüt yer
Şeytan sükut içinde, kul kula şer öğütler

Ölçülür mü derece ata ile soy ile?
Kaçılır mı mahşerden oba ile boy ile?
Çıkılır mı yollara asi ile toy ile?

Kulağı hakka sağır medeni insanların
Nefsine köle olmuş bedeni insanların

Düzmece tebessümler, yüzünüzde bilirim
Şer bakışlı şeytanlık, özünüzde bilirim
Yalan, gıybet, iftira sözünüzde bilirim

En samimi dostuma dokunsam nefret kusar
Sanmasınlar korkarım, dilim edepten susar

Sebepler hakikati gizlemekle muteber
Fikir feryat içinde, ruh zikirden bihaber
Ey habisetin pençesindeki gaflet, geber!

Neler gördü şu dünya; kaçışanlar, dönenler
Güneşe kafa tutup bir nefeste sönenler

Cezasız günahların sayısı muallakta
İdam sehpaları boş, hak hukuk yok olmakta
Ölüler cirit atar, dirilerse toprakta

Ömür gözü kör eden üç beş zevke vurulmuş
Hırs ve tamah evlerde baş köşeye kurulmuş

Bir yudum su çok görür, okyanusta yüzenler
Yer beğenir cennetten, mahlukatı üzenler
Sonu hayır getirmez, başı bozuk düzenler

Kalmışım bir başıma, yalnızım, telaştayım
Kimsesizlik yurdunda, kendimle savaştayım