Kimseler Görmedi Şiiri - Zafer Özkay

Kimseler görmedi ağladığımı,
Hep içime akıttım göz yaşlarımı,
Bir derya olup taştı kimseler görmedi.

Gökyüzüne bir baksaydın,
Kollarını uzatır gibi yapsaydın,
Bütün kalbinle aşka inansaydın,
Hissederdin beni ellerimi tutardın.

Şimdi çok uzaklardayım,
Dönülmez bir yolda bir garip akşamdayım,
Kapkara gecenin koynunda,
Gökyüzüyle beraber sabaha kadar ağladım.

Esen yel üşütür beni,
Sevdan ve hasretin kuruttu beni,
O nefesimi bir daha ne duyacak,
Nede hissedebileceksin artık,

Sana dönmek istesem bile dönemem,
Konuşamam belki de duyamam seni,
Artık senin göz yaşların ıslatacak kabrimi.

Zafer Özkay 17.06.2003 - Karaman