Kimseler Görmeden Şiiri - Musa Mengüllüoğlu

Gel
Taptaze sabahlara koşalım seninle
Mavi denizin serinliğinde
Gel
Acı bir fincan kahvede buluşalım
Ellerimiz sıcacık umutlara uzansın
Kıskandıralım çiçekleri
Gel
Rüzgar çırpınsın eşiğimizde
Umutsuzlukları gömelim birlikte
Alevlensin bedenlerimiz
Gel
Bir yolcunun keşfedeceği
Özgür bir ülke olalım seninle
Tarih yazmasın
Kimsecikler anmasın adımızı
Gel
Arı gibi damıtalım aşkımızı
Minik bir kuşun kanatlarında
Varalım bulutlara
Gel
Kimseler görmeden
Filizlensin sıcaklığımızda yeşiller
Biz maviliklerde kaybolalım
Gel
Bir sokak çocuğunun umudu olalım
Ayaza durmuş gecelerde
Kucaklayalım gözlerini
Gel
Ehlileşmeyecek taylar gibi koşalım
Bayırlardan aşağı
Savuralım hayallerimizi
Taze sürülmüş toprak kokusuna
Gel
Nasırlı ellerin coğrafyasında yitelim
Koca bir söğüdün gölgesinde
Akan bir pınar olsun öpüşmemiz
Gel
Kavgaya girelim kaygısızca
Savaşalım vuruşalım ölelim
Taş atan Filistinli çocukla el ele
Vatan ve özgürlük aşkına
Gel
Küçük bir kızın gözlerinde yitelim
Taptaze hayaller süslesin benliğimizi
Güneş geceyi yırtarken
Gel
Acemi birer aşık olalım
Bilmeden öğrenmeden düşünmeden
Sadece acemi birer aşık
Gel
Eşsiz bir ezgi eşliğinde
Yürüyelim yıldızlara
Lacivert gecelerde sessizliğe inat
Gel
Yitik birer masal olsun yaşananlar
Anmayalım anıları
Yaşanmış her ne varsa
Yaşanacak umutlara adayalım
Gel
Kimseler görmeden
Denizin mavisinde yitelim
Gel…