Kimseden Şüphe Edip Şiiri - Hamit Atay

Kimseden Şüphe Edip

Kimseden şüphe edip,
Gözlerimdeki güveni kaybettim.
Herkesin sözlerine, her bakışa,
Sonsuz bir güvenle inandım.

Kimseden şüphe edip,
Yaralı kalbimi hep sakladım.
Herkesin içindeki iyiliği aradım,
Ama bazen iyilik, gizli bir maskeydi.

Kimseden şüphe edip,
İçimdeki korkuları susturdum.
Bir gülüş, bir el sıkışma,
Gerçekten dost muydu, yoksa bir yalan mı?

Kimseden şüphe edip,
Hep açık verdim.
Ama her defasında kaybolan ben oldum,
Beni kandıran, sonunda ben oldum.

Kimseden şüphe edip,
Her adımı temkinli atmadım.
Bir güvenle başladım ama,
Sonunda her şey kayboldu ve ben yalnız kaldım.

Kimseden şüphe edebilseydim,
Belki de daha sağlam olurdu kalbim.
Ama insan her zaman kendi hatalarından ders alır,
Ve şüphe, bazen en büyük öğretmendir.
Hamit Atay