Kimseden Fayda Yok Şiiri - Fırat Bahşi

Hayır yok anadan, yardan
Anlamazlar beni oturup dizlerinde ağlamadan,
Yardım gelmez arkadaştan,ahpaptan,
Bardak dolar ben içerim sabahtan,
Akşama kadar ne buluyorsam şaraptan,

Yeni kırkı cıktı babamın,
Kırk gün kırk gece ağladım,
Kırlar düştü saçlarıma anladım,
Kimseden fayda yok,

Benim de koluna girdiğim bir kadın var,
Benim de sevdiğim kokladığım,
Elim tersiyle itip herşeyi sinesine sarıldığım,
Benim de şiirlerime kafiye diye bıraktığım bir kadın var,
Benim de saçlarını taradığım, ağladığım,
Kadınım bağlandığım dar ağacım,

Ben böyle geceleri bilirim,
Böyle gecelerde sarhoş dönerim evime,
O türküde takılmışsa dilime değme keyfime,
Bu geceleri iyi bilirim,
Böyle bir geceydi babamı yitirdim,
O öldü ben dirildim
Anladım kimseden fayda yok,

Benim de omuzlarına yaslandığım bir kadın var,
Benim de şiir yazdığım,şarkı söylediğim,
Kaldrımlarda yürürken koltuklarımın altına aldığım,
İleri de koltuk değnekleri olacağım bir kadın,
Benim de ülkem, şehirim, kentim,
Benim kadınım ağladığım her akşam,
Ne yarar yeniden nefes almaya başlasam
Anladım kimseden fayda yok...