Kimse Yok Aramızda, Bir Kimse?

Yalnızlığımda ağlıyorum evet..!
Yürürken sokaklarda, kaybol_an bir çocuk gibi...
Arkadaşlar yanında yalnız,
Yalnızca gülümsüyorum hani içtendi kimi...

Kah-kahalarımda belli oluyordu, genelde neden..!
Bazenler var ve bezenler ki;
Nasılsa bilinmez_din_a_zor-aki..!
Tanidik kim-semiz de kalmayacak birgün
Biliyorum; hayat tuttuğunu götürüyor hep...
Bir bakarsın yenisine o da eskiimiş gibi...

Acaba yalnızlıktan mı der-sin, sen..!
Asla korkmuyorum ben, tek başına kalmaktan;
İkilik ellerinde sürün-dürülmekten...
Asıl amacım, kesilsin umudum da!
Bende kalsın hüzünlerimin geneli...
Gerisi cansız, rastlayana bir şiir gibi...

Soran olsa da çokça ve sıkça...
Diycek çok şeyim varsa da, artık;
Susmazsa dilim şaşırmaz, beynim buna birazcık...
Ki, yok olan da benim, benliğim!
Asil kayb-olanlar da kimse_sizlikler arasında!
Ve çoktan varmışlardır, bir sonraki dur-ağa..!

Arada sırada 1 boş yere yazıyorum, yalnızca;
Kısmetlisi çıkar diye kendimce-ne!
Sorun çıkarsa ki, bir yerde amacı;
Önceden söylemiş olmak_da_ima_bizden sonra geleceğe...

Mecbur dolanıyorum, hayatlar arasında.
Yolcuyum ve bende mi var bir gariplik?
Canı çıkmış sanki, içi de dışına;
Hani hayta, ve gebeş bir serseri..!
Yarına da var-sayılsa
Şaşardım yar olsaydı yarınlarımıza..!

Sümüğüm akıyor aldırmıyorum,
Donum düşse de kaldırmıyorum artık; bu eller yaman!
Yaşıyorsam herkes gibi ve sade dert-sizliğimde..!
Kendime kaldığım zaman mı var yaban ülkelerinizde?

Ufkunuzu gördüğümde bir kuş olup uçuyor,
Süzülüyorum şimdi tam tepenizde..!
Derinliklerinize bir balık gibi dalıyor, yumurtluyorum...
Gözünüzden başka bir yerlere batmıyor,
Doğduğum güneşler eşliğinde tekrar...
Kıyıma çıkıyorum...

Hayvanlar gibi, ödüyorum bedelini..!
Sokakta kaybedip, mezralarınızca bulduğum canlarımın..!
Havadır, sudur bunlar miktarca bol...
Ve bana da be-leşten geliyor...

Benim salyam akıyor e-dünya;
Isırayım ki sen de kudur...
Ulu dur; yada artık dur..!
Belki biraz daha görmeli seni de
Böylesi aciz-ken şafaklarımda
Son kez seyredeyim medceziri