Kimse ve Zerre Şiiri - Yusuf Özdumanlar

Bir ben var içimde, benden gayri,
Yağız umudunda koyu mürekkeple tutuşan,
Sarkar en derin yamacına korkmadan,
Kaç hayatın soluğunda ölümle açmış,
Bir ben var içimde, toprağından taşmış.
Şimdi melun perdeler aralıksız nöbette,
Kapanmış kapılar,
Unutulmuş vicdan sanki gurbette.
Giyinmiş yıldırımlar birbiri ardına kasveti,
İhtimal ki, fecri yenmiştir serveti.

Bir ben var içimde, bizden gayri,
Koşar düzlüklere en yalın haliyle,
Bilinmez vadilere boyanır esaretiyle,
Ve bulutların son demindedir direkleri,
Bekletirken bizleri bu son hengâmın treni.
Dalgın bakışlarla sarılırken yaralarımız,
Göğe nakşolur, çırptığımızda kanatlarımız.
Yeşerirken kar tohumu, kan ikliminde,
Bir ben üşür benden gayri,
Yakınlardaki veda mevsiminde.