Kimse Seni Benim Gibi Sevmeyecek

Belki seni benden sonra da öpen olacak,
Ama benim gibi avuç içlerinden değil.
Belki benden sonra da seni saran olacak.
Ama benim gibi titreyerek değil.
Çünkü kimse kaybetmekten korkmayacak.
Çünkü kimseye zaman dar gelmeyecek.
Çünkü kimse seni ben gibi sevmeyecek...
***
Belki benden sonra da yüzün gülecek,
Ama benimle güldüğün gibi değil.
Birileri elini muhakkak ki tutacak.
Ama benim kadar sımsıkı değil.
Çünkü kimse aşkı ilk sende bulmayacak.
Çünkü kimseye kalbin mesken olmayacak.
Çünkü kimse ben gibi sende kaybolmayacak.
***
Belki senden sonra benim de yarim olacak.
Belki hayata bir ucundan tutunacağım.
Belki bir şekilde bende başaracağım.
Tekrar nefes alıp yaşayacağım.
Acılarım dinecek belki kim bilir,
Belki yüzüm dahi gülecek.
Öyle derler ya,
Zaman her derde iyi gelecek.
Unutmak mümkün olmasa da,
Gün gelip yaralarım iyileşecek.
***
Belki bir gün karşılaşacağız.
Belki iki iyi dost bile olacağız.
Sen bana beni soracaksın,
Oturup maziyi anacaksın.
Sonra an gelecek susacağız.
İşte o zaman anlayacaksın,
Kırık bir kalbin yitik parçası olduğunu,
Gittiğin gün dökülüp kaybolduğunu,
Ve yıllar sonra diğer yarını bulduğunu.
***
Geç kaldık diyeceksin ama yine geç kalacaksın.
Kalmak isteyecek ama gitmek için kalkacaksın.
Vedaya uzattığın elin titreyerek havada kalacak.
Zira kalbim benden ayrılıp, çoktan sana varacak.
İşte o an beni son görüşün olacak,
Çünkü can sana koşarken, ten toprağa karışacak.
Sen vuslata geç kaldığını söylerken,
Ayrılık, geç kalmayıp zamanla yarışacak,
Ve emin ol sevgili, sonunda yine o kazanacak...