Kimse Sana Acımaz Şiiri - Veysel Şimşek

İki yüzlü dost yüze güler geriden söver,
Her olur olmaza adam boyunmu eğer,
Sen sana kendine bakmazsan meğer,
Bu dünyada kimse sana acımaz.

Sahip çıkıp hoş tutarsan yuvayı,
Sabretmezsen süremezsin sefayı,
Nazlanma be dostum yorma kafayı,
Bu dünyada kimse sana acımaz.

Nazlum masum çok az çoktur hainler,
Ölsen kalsan seni beni kim dinler,
Dertler bitmez çileli geçsede günler,
Bu dünyada kimse sana acımaz.

Sırtın kambur tutar dökülür dişin,
Bazende ters gider rast gelmez işin,
Ananda olsa babanda olsa kardeşin,
Bu dünyada kimse sana acımaz.

Yok ise takatın yok ise gücün,
Dertle dalaşırsın dinmezse acın,
Seni görer güler geçer kardeşin bacın,
Bu dünyada kimse sana acımaz.

Bir anda gözüne çekilir perde,
Arsanda derman bulamaz derde,
Aptal sen kendini görürsün nerde,
Bu dünyada kimse sana acımaz.

Dünyada her insan Allahın kulu,
Belli olmaz bir gün şaşırır yolu,
Dökülür yaprağı kırılır dalı,
Bu dünyada kimse sana acımaz.

Şairim her şeyi yaşamış görmüş,
Örneği bir garip Veysel'im varmış,
Ömür boyu eş dost hayali kurmuş,
Bu dünyada kimse sana acımaz.