Kimse kimseye Şiiri - Aygül Zade

Kimse kimseye muhtaç değildir bu hayatta,
Ne bir omuz zorunludur, ne bir el şarttır tutunmakta.
İnsan, kendi yarasını kendi sarar,
Kendi gözyaşını kendi siler, kendi gücünü kendi bulur.

Düşersin… kimse koşmaz bazen yanına,
Kalkarsın… ayakların titrer, ama yine de ayağa kalkarsın.
Bu hayatta öğreneceğin en büyük ders:
Kimseye değil, kendine yaslanmaktır sırtını.

Muhtaçlık bir zincirdir,
Kırarsın, parçalara ayırırsın,
Ve o gün özgürlük şarkısını söylersin en yüksek sesinle.
Kendi ışığını kendin yakarsın,
Kendi yolunu kendin çizersin,
Kimsenin gölgesinde değil, kendi gökyüzünde büyürsün.

Evet, sevgi güzeldir, dostluk değerlidir,
Ama dayanağın sadece sen olmalı.
Bir gün herkes gider, herkes uzaklaşır belki,
Ve sen yine de yürümeyi bilmelisin tek başına.

Kimse kimseye muhtaç değildir bu hayatta,
Bu cümleyi kazı yüreğine,
Gücün, inancın, direncin olsun.
Kimseye yük olma, kimseyi yük etme kendine,
Kendin ol, dimdik dur,
Ve unutma:
En büyük zafer, kendi ayaklarınla yürüdüğün yoldur.
AYGÜLZADE ✍🏻