hiç kimse farketmedi
rüzgarın duvarlara nasıl ağladığını
bir martı geçerken iç çekti
gökyüzü bile sustu.
kaldırımlar yorgundu
üzerinden bin hayat geçmişti
hiçbiri durmamıştı.
bir ağaç titredi köşe başında
belli ki oda yalnızdı
sokak kedisi gölgesine dokundu
sendemi bekliyorsun dedi gözleriyle.
zaman
adını unuttuğum bir şarkı gibiydi
ne başı vardı
ne sonu.
ve ben şiirlerin sonunda kayboldum
ne yazsam eksikti.
Kayıt Tarihi : 3.10.2025 12:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!